Northward Bound: Hitte, wildernis en een vleugje Netflix

Na onze ongelooflijke manta-ontmoeting trokken we verder noordwaarts naar Exmouth, waar de hitte opliep tot een smeulende 38°C. Twee dagen lang beleefden we de stad op twee heel verschillende manieren - de ene keer met avontuur, de andere keer met airconditioning en Netflix.

Onze eerste volle dag brachten we door in Exmouth, een charmante maar kleine buitenpost aan de rand van de wildernis. Terwijl de middagzon alles in een glinsterende luchtspiegeling veranderde, gaven we ons over aan het comfort van onze camper en lieten we de airco blazen terwijl we Netflix keken om de niet aflatende hitte buiten te vermijden.

De volgende dag was het tijd voor een avontuur: een ongelooflijke boottocht door de wildernis met Yardie op Yardie Creek. Het tourbedrijf was gloednieuw, maar dat weerhield de eigenaar er niet van om ons een onvergetelijke ervaring te bezorgen. Hij haalde ons persoonlijk op van onze camping en gaf ons onderweg een mini-roadtrip met feiten en verhalen over het landschap. Een onverwacht hoogtepunt? Het proeven van een struikvijg direct langs de kant van de weg - verrassend lekker! De boottocht zelf was kort, ongeveer een uur, maar boordevol wilde dieren. We zagen visarenden, zwartgeflankeerde rotswallaby's en allerlei andere dieren tegen de dramatische rode kliffen van de kloof. Een adembenemende manier om onze tijd in het noorden af te sluiten.

Weer zuidwaarts: Carnarvon & de Quobba spuitgaten

Met Exmouth als noordelijkste punt van onze reis gingen we zuidwaarts en stopten we bij de Quobba Blowholes om te zien waar al die ophef over ging. De kustlijn was ruig en mooi, maar eerlijk gezegd? Het maakte de hype voor ons niet helemaal waar. Een leuke omweg, maar niet essentieel.

De volgende bestemming was Carnarvon, een ander klein stadje met een helaas merkbaar sociaal probleem. Sommige winkels hadden zelfs borden opgehangen met de tekst: “We serveren geen kinderen zonder begeleiding tijdens schooluren” - een duidelijke indicatie van spijbelproblemen in het gebied. Het contrast tussen de relaxte sfeer van het stadje aan de kust en de duidelijke problemen was grimmig, waardoor het een stop was die ons met gemengde gevoelens achterliet.

Terug naar Kalbarri: onze enige herhaalstop

Omdat er geen andere haalbare opties in de buurt waren, gingen we terug naar Kalbarri, de enige plaats die we twee keer bezoeken op deze reis. Het is rustig, schilderachtig en een goede plek om even te pauzeren voordat we verder gaan. Gelukkig is het weer wat afgekoeld, waardoor het een aangenamer verblijf is dan de vorige keer. Maar nogmaals, het is een slaperig stadje - er is niet veel te doen behalve genieten van het uitzicht en de rust.

Vanaf hier gaat de weg verder naar het zuiden en wachten er nieuwe avonturen!