Kalbarri & Beyond

(rechts, een paar foto's van Lancelin met Yoricks camera, en eentje van een terras in Jurien Bay. Hij heeft minder tijd voor zijn fotobewerking omdat hij rijdt terwijl ik deze berichten bewerk en schrijf.

Na onze ongelooflijke snorkelervaring met zeeleeuwen in Jurien Bay gingen we weer op weg naar het noorden, naar Kalbarri.

Onderweg stopten we bij de Pink Lakes, een surrealistisch gezicht met hun kauwgumkleurige water dat zich uitstrekt tot aan de horizon. De kleur wordt veroorzaakt door algen en het zoutgehalte, waardoor dit bijna buitenaardse effect ontstaat. Van dichtbij waren de randen van het meer bedekt met dikke lagen zout en het contrast tussen het roze water en de felblauwe lucht zorgde voor prachtige foto's - zeker de moeite waard om even te stoppen!

De volgende ochtend in Kalbarri stonden we vroeg op om het dagelijkse pelikanenvoer mee te pikken. Het was vermakelijk om te zien hoe deze enorme vogels naar boven waggelden voor hun ontbijt, maar de echte ster van de show was een pelikaan met de bijnaam 'Naughty Boy'. In tegenstelling tot de anderen, die meestal na een paar maanden weer verder trekken, heeft Naughty Boy besloten dat hij van het makkelijke leven houdt en is hij veel langer gebleven dan normaal. Hij heeft ook de gewoonte om (veel) te knabbelen aan het meisje dat hen voedt, wat voor een hilarisch gezicht zorgde. Ze geven de pelikanen elke dag maar een paar vissen, net genoeg om de traditie in stand te houden en ervoor te zorgen dat ze nog steeds op natuurlijke wijze jagen.

Met een temperatuur van 38°C zorgden we ervoor dat we een voorraad water insloegen voordat we naar Kalbarri National Park gingen. Onze eerste stop was de Skywalk, met een adembenemend uitzicht over het ruige landschap. Daarna gingen we naar Nature's Window, een iconische rotsformatie die het uitzicht perfect omlijst. Het was adembenemend, maar zelfs om 11 uur 's ochtends was de hitte intens en werden we overspoeld door wel 10.000 vliegen. Laten we zeggen dat een vliegennet een verstandige investering zou zijn geweest.

Nu zijn we weer onderweg, op weg naar Monkey Mia voor nog meer avonturen. Rijdend door de uitgestrekte outback hebben we al meer dan één zandverstuiving gezien die over de weg raasde - nog maar eens een herinnering aan hoe wild en onvoorspelbaar dit landschap kan zijn.

Ik schrijf dit met zeer vlekkerige 4G, dus het is beetje bij beetje in elkaar gezet, maar blijf kijken - er komt nog veel meer! 🚐💨